Mescid-i Nebevî, rahmetin yeryüzüne en çok yaklaştığı mekândır. Bu minyatür çalışmada, Medine’nin huzurlu siluetiyle birlikte, Resûl-i Ekrem’in (s.a.v.) mescidinin sade ama derin maneviyatı, renklerin ve motiflerin diliyle yeniden hayat bulmuştur.
Yeşil Kubbe, bu çalışmanın kalbidir; sevgilinin istirahatgâhı olarak çizgilerin en zarifiyle betimlenmiş, her fırça darbesiyle bir salât ve selâm gizlenmiştir. Avluda yükselen zarif sütunlar, geçmişten bugüne uzanan bir selam gibidir. Burada taşlar sessiz konuşur, gölgeler dua eder.
Bu minyatür, yalnızca bir mekânın tasviri değil; bir ümmetin hasreti, özlemi ve Resûl’üne (s.a.v.) duyduğu derin sevginin sanata yansıyan tercümesidir.